ﺩﻭﺳﺖ ﻓﺎﺭﺱ ﺯﺑﺎﻥ ﻣﻦ :
ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺧﺎﮎ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪﯾﻢ، ﺗﻮ
ﻭﺍﺭﺙ ﺗﺎﺭﯾﺦ
2700
ﺳﺎﻟﻪ ﺷﺪﯼ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺍﺻﯿﻞ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ، ﺍﻣﺎ ﻣﻦ مجبور ﺑﻪ ﻧﺴﯿﺎﻥ کهنترین تاریخ
ﺧﻮﺩ ﺷﺪﻡ .
ﺗﻮ ﺩﺭ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﻣﺎﺩﺭﯾﺖ ﺷﻌﺮ ﺧﻮﺍﻧﺪﯼ ﻭ
ﺟﺎﯾﺰﻩ ﮔﺮﻓﺘﯽ...
ﻭ ﻣﻦ به دلیل ﺻﺤﺒﺖ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﻣﺎﺩﺭﯾﻢ ﺣﮑﻢ ﺍﺧﺮﺍﺝ .
ﺗﻮ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺩﻟﯿﻞ ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺴﺘﯽ ﺯﺑﺎﻥ
ﻣﺎﺩﺭﯾﺖ ﺭﺍ ﺣﺮﻑ
ﺑﺰﻧﯽ ﺑﺎسواد ﺑﻮﺩﯼ ﻭ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺩﺭ ﻫﻔﺖ ﺳﺎﻟﮕﯽ
ﺩﻭﻣﯿﻦ ﺯﺑﺎﻥ ﺭﺍ
ﺁﻣﻮﺧﺘﻪ بودم ﺑﯽ ﺳﻮﺍﺩ ...
ﺗﻮ ﺑﺮﺍﯼ ﮔﺴﺘﺮﺵ ﺯﺑﺎﻥ ﻣﺎﺩﺭﯾﺖ ﮐﺘﺎﺏ، ﻣﺪﺭﺳﻪ،
ﺭﺍﺩﯾﻮ،ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮﻥ،ﻣﺠﻠﻪ، ﻧﺸﺮﯾﻪ ﻭ ﺑﻮﺩﺟﻪ ﺩﺍﺷﺘﯽ ﻭ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺩﻟﯿﻞﺯﺑﺎﻥ ﻣﺎﺩﺭﯾﻢ
ﺗﺤﻘﯿﺮ، ﺗﻬﺪﯾﺪ ﻭ ﺗﻨﺒﯿﻪ .
ﺑﺎ ﺍﯾﻨﻬﻤﻪ ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﭘﺎﯾﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﯾﻦﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﺑﯿﺮﻭﻥﮔﺬﺍﺷﺘﯿﻢ ،
ﺗﻮ ﺁﺭﺍﻡ ﺁﺭﺍﻡ ﻓﺎﺭﺱ ﺑﻮﺩﻧﺖ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﯼ ﻭ
ﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﮐﻪ ﺑﻪﺯﺍﺩﮔﺎﻫﺖ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﯽ ﺑﺎ ﮔﻮﯾﺶ ﺷﯿﺮﯾﻦ ! " ﻓﺎﺭﮔﻠﯿﺴﯽ "  ﺳﺨﻦ
ﮔﻔﺘﯽ ﻭﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻧﺖ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻧﺪﮎ ﺭﺍ ﻫﻢ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ، ﭼﻮﻥ ﺍِﺑﺎﺩﺍﺷﺘﯽ ﺍﺯ
ﺁﻣﻮﺯﺷﺶ .
ﺍﻣﺎ ﻣﻦ ﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻧﻢ ﻫﻨﻮﺯ ﺣﺎﺿﺮﯾﻢ ﺗﺤﻘﯿﺮ ﺷﻮﯾﻢ ،
ﻭﻟﯽ ...... ﺯﺑﺎﻧﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺯﻧﺪﻩ ﻧﮕﺎﻩ ﺩﺍﺭﯾﻢ
ﻣﻦ یک ترک ﻫﺴﺘﻢ ﻭ ترک ﻣﯿﻤﺎﻧﻢ ﻭ ﺑه ترک ﺑﻮﺩﻧﻢ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭﻣﯿﮑﻨﻢ....یاشاسین  آنا دیلیم...آنایوردوم....آنا توپراغیم...