یادی کنیم از بخشی از اشعار استاد شهریار

برخی از پان ایرانیست ها شعرهای جعلی در مورد استاد شهریار میسازند ولی فقط خود این شعر دلیل کافی برای رد همه ادعاهاشون هست،

تورکون دیلی تک سئوگیلی ، ایسته کلی دیل اولماز

اؤزگه دیله قاتسان ، بو اصیل دیل ، اصیل اولماز

اؤز شعرینی فارسا - عربه قاتماسا شاعیر

شعری اوخویانلار ، ائشیدنلر کسیل اولماز

(همانند زبان ترکی ، زبانی دوست داشتنی و عزیز وجود ندارد ! البته اگر این زبان را به زبان بیگانه بیامیزی ... دیگر این زبان اصیل ، اصیل نخواهد بود ! اگر شاعر شعر خود را به زبان فارسی و عربی مخلوط نکند ، کسانیکه شعر را می خوانند و یا می شنوند کسل نخواهند شد !)

فارس شـــاعری چوخ سؤزلرینی بیـزدن آپارمیش

« صابیر » کیمی بیر سفره لی شاعر ، پخیل اولماز

تورکــــون مثلی ، فولکلــــوری دونیـــادا تـــک دیر

خان یورقانی ، کند ایچره مثل دیر ، میتیل اولماز

(شاعران پارسی زبان ، بسیاری از مطالبشان را از ما گرفته اند ! شاعر بخشنده ای همانند صابر ، هیچگاه بخیل نمی شود ! ضرب المثل ها و ادبیّات عامیانه ترکی در دنیا تک است و همتایی ندارد ! در روستا ضرب المثل است که لحاف ارباب ، لحاف یا دوشکی مندرس نیست ! "هیچگاه از ارزش نمی افتد !")

بولود قاراچورلو (سهند) - شاعری بالاتر از نیما

بولود قاراچورلو، از شاعران ‌مبارز و انقلابی‌ و از فداییان ‌نهضت‌ دموکراتیک ‌آذربایجان (زا: 1305 مراغه / میر: 1358 تهران) است ‌که‌ درآن‌ سوی ‌مرزها ‌بسیار‌شناخته ‌شده‌تر ‌از ایران‌ می‌باشد. وی‌ صاحب‌ شاهـکار«سازمین‌ سؤزو» (نوای‌ سازِ من) است‌ که ‌از آثار‌ بسیار ‌زیبا ‌و بدیعِ ‌ادب ‌‌آذربایجان‌ و ایران می‌باشد‌ که‌ اثر جاودانه‌ از فولکلور‌ ملّی‌ ـ‌ مردمی‌ آذربایجان‌ به‌ شمار می رود و به‌ زبان‌های‌ مختلف‌ به‌ چاپ‌ رسیده ‌است.

صمد بهرنگی‌، درمقاله‌یی‌ با نام «یادی‌ از حیدربابای‌ شهریار» آورده: از میان‌ شاعران‌ مشهوری‌ که با تأثیر ‌از منظومه‌ی ‌شهریار شعرگفته‌اند‌، می‌توان ‌سه ‌تن‌ را نام ‌بُرد: جوشغون، محمد راحیم، سهند. و از میان ‌این‌ سه‌ تَن، شعر‌ سهند، همانند‌کوه‌ سهند‌ حتّی ‌برشعر خودِ شهریار‌ نیز‌ سایه می‌افکند.
شهریار، درمورد سهند‌ می‌گوید: سهند ‌یک‌ شاعرِ‌ آزاده ‌بود ‌وآن‌ خوی ‌و اخلاقی‌ که سهند‌ داشت، در هیچ‌کس ‌نبود.اگر خوانده‌ باشید، درشعر‌ «حیدربابا» می‌گویم:
«حیدربابا، مرد اوغلولار‌ دوغ ‌ئینه...»
(حیدربابا، بازهم‌ در دامانت‌ جوانمردانی ‌بپروران)

بله، سهند یک ‌مَرد بود. علاوه ‌برآن، دراین‌ اثر ‌از ایهام‌ نیز سود جُسته‌ام. بچّه‌ که‌ بودم‌ درآذربایجان کوهی‌ مرتفع‌تر ‌ازکوه «سهند» ندیده ‌بودم.
«سهندیّه» نیز‌ عنوان‌ یکی ‌از‌شاهکارهای‌ ترکی استاد شهریار ‌است. این‌ اثر، که ‌ادیبان‌ آن‌ را «مُستزاد نو» نام‌ نهاده‌اند، درحدود 240‌ مصراع ‌است.
شهریار در خصوص ‌سروده ‌شدن‌ شاهکار «سهندیّه» آورده: شعر «سهندیّه»‌ را به‌ مرحوم «بولود قارا‌چورلو» که «سهند» تخلّص ‌می‌کرد، سرودم. وی بیش‌ از همه‌ درمن‌ تأثیر‌گذاشته‌ بود.حتّی ‌بیش‌ از «نیما». می‌دانید که‌ شعر «دومرغ‌ بهشتی» را برای‌ نیما‌ گفته‌ام؛ ولی‌ به ‌پای «سهندیّه» نمی‌رسد. درحقیقت، نظیر «سهندیّه» درهیچ‌ زبانی‌سروده ‌نشده‌است‌ و با‌ هیچ‌ مقیاس ‌و معیاری‌ قابل‌سنجش ‌نیست. اگـر ‌آفـریدن‌ شعر‌ در قدرت ‌و توانایی‌ شاعر‌ بود، بنده ‌هرروز ‌یک «سهندیّه» می‌سرودم. امّا‌ قضیّه‌ به‌همین‌ سادگی‌ها‌ نیست. آن‌ وقت‌ که‌ شاعر ‌می‌خواهد‌ به‌ ویژه‌ شاهکار بیافریند، دریک‌ حالت‌ عالی‌که‌ غیرقابل‌ وصف‌ است، فرو می‌رود.

من بو جهانه سیغمازام (عمادالدین نسیمی)

منده سیغار ایکی جهان، من بو جهانه سیغمازام،
گؤوهری لامکان منم، کؤن و مکانه سیغمازام
عرشله فرش و کاف و نون، منده بولوندو جمله چون،
کس سؤزونووو ابصم اول، شرح و بیانه سیغمازام
کؤن و مکاندیر آیتیم، ذاتی دورور بدایتیم،
سن بو نیشانلا بیل منی، بیل کی، نیشانه سیغمازام
کیمسه گمان و ظن ایله اولمادی حق ایله بیلیش،
حقی بیلن بیلیر کی، من ظن و گمانه سیغمازام
صورته باخ و معنی نی صورت ایچینده تانی کیم،
جسم ایله جان منم ولی، جسم ایله جانه سیغمازام
هم صدفم، هم اینجییم، حشرو صراط اسینجییم،
بونجا قوماش و رخت ایله من بو دکانه سیغمازام
گنجی-نهان منم من اوش، عئینی-عیان منم، من اوش،
گؤوهری-کان منم من اوش، بحرو و کانه سیغمازام
گرچی محیطی-اعظمم، آدیم آدمدیر، آدمم،
دار ایله کون فکان منم، من بو مکانه سیغمازام
جان ایله هم جهان منم، دهر ایله هم زامان منم،
گؤر بو لطیفئیی کی من، دهرو زمانه سیغمازام
انجم ایله فلک منم، وحی ایله هم ملک منم،
چک دیلینی و ابصم اول من بو لیسانه سیغمازام
ذره منم، گونش منم، چار ایله پنج و شش منم،
صورتی گؤر بیان ایله، چونکی بیانه سیغمازام
ذات ایله هم صفاتیله، قدریله هم براتیله،
گل شکرم هم نباتیله، بسته دهانه سیغمازام
شهد منم، شکر منم، شمس منم، قمر منم
روح روان باغیشلارام روح و روانه سیغمازام
ناره یانان شجر منم، چرخه چیخان حجر منم،
گؤر بو اودون زبانه سین، من بو زبانه سیغمازام
گر چی بو گون نسیمی یم، هاشمی یم، قریشی یم
مندن اولودور آیتیم، آیته شانه سیغمازام.

یئتیم عیوضین "آذربایجان" آدلی شعری

داها ائشیدیلمیر شیرین سَسیمیز

داها کورلانیبدی گورمور گوزوموز

هانی تبریزیمیز ؟! هانی گویجه میز ؟!

آغلا گئجه - گوندوز ; آغلا ساوالان !!

نه اولوب سنه آخی ، آی آذربایجان ؟!

آسانجا یوللارا چکدین حاصار - بَند

پای وئردین ائرمنی یه نئچه شَهَر، کند

گوزلری یوللاردا آغلاییر دَربَند

سامورون پوستوندا دایانیب ایلان !!

نه اولوب سنه آخی ، آی آذربایجان ؟!

ایتیب - باتیب ، دوستوم او چاغلار هانی ؟!!

زیندان، قازامات دی قاراداغ تانی

سن، مندن سوروش کی ، قاراباغ هانی ؟!

دئییم;- پیس گونده دی (( واقیف ))،(( ناتوان))

نه اولوب سنه آخی، آی آذربایجان ؟!

هرشئیین یئری وار ، بیل اوز  آدیندا

دینله بو شعریمی ، ساخلا یادیندا

ایشیق سیز ، فازسیز اودلار یوردوندا

بو یانی قوبادی ، او یان لنکران

نه اولوب سنه آخی ، آی آذربایجان ؟!

بولود قاراچورلو - سهند

موقعیت زبان تورکی در ایران دورۀ قاجار به روایت سیاح اتریشی یاکوب ادوارد پولاک

تا پایان دورۀ قاجاریه زبان تورکی یک زبان دوفاکتو در ایران بود. شاهان قاجار اهمیت چندانی به ترویج و گسترش زبان فارسی نشان نمی‌دادند، تورکی را مقدم می‌شمردند و تورکی زبان رایج در دربار و اردوی ایران بود. در اواسط دورۀ قاجار -اواخر دوران سلطنت ناصر الدین شاه-، با نفوذ فراماسونرها و فشار عمال دولتهای استعمارگر اروپایی من‌جمله عوامل انگلستان و جناح فارس‌گرای دربار و تشویق به انجام مکاتبات درباری-رسمی تنها به فارسی توسط آنها، زبان فارسی مورد توجه بیشتری قرار گرفت و به همراه تورکی زبان مجالس رسمی درباری-دولتی در ایران گشت. لیکن این توطئه‌ها از موقعیت زبان تورکی نکاست و تورکی همواره جایگاه خود را در دربار قاجار حفظ نمود. در اوایل دورۀ قاجار بیشتر مکاتبات رسمی دولتی به زبان تورکی بود، همچنین در آن دوره در برخی مکاتبات رسمی از فارسی نیز استفاده شده است.

در ایران آن دوره زبان تورکی زبان بیشتر ساکنین ممالک محروسه بود. به‌رغم هژمونی تورکان و زبان تورکی در ایران دورۀ قاجار، فارسی تنها زبان عده قلیلی از شاعران و کاتبان در مناطق تاجیک‌نشین و فارس‌زبان بود.

از جمله وقایع‌نگاران و سیاحان اروپایی که وضعیت فرهنگ، جامعه، جمعیت و مردم ممالک محروسه و همچنین موقعیت، نژاد و تبار ساکنین آن را در دورۀ قاجار به قلم گرفته است مردم‌نگار و پزشک اتریشی یاکوب ادوارد پولاک بود که از سال 1851 تا 1860 در ایران زندگی می‌کرد. پولاک به دعوت امیرکبیر برای تدریس در دارالفنون همراه با شش استاد دیگرِ اتریشی پیش از گشایش دارالفنون به ایران آمدند و در رشته‌های زبان فرانسه و پزشکی به تدریس پرداختند. دکتر پولاک در سال 1855، پس از دکتر کلوله و قبل از استخدام دکتر تولوزان، طبیب مخصوص ناصرالدین شاه بود و پس از 10 سال اقامت در ایران به وطن خود بازگشت. پولاک در سطوری از سفرنامه خود به نام «سفرنامه پولاک، ایران و ایرانیان» هر چند کوتاه به گستردگی و فراگیر بودن زبان تورکی در ایران می‌پردازد. پولاک که خود در ردیف وقایع‌نگاران، مردم‌نگاران و پیش‌روان اروپایی طرح ملیت و هویت‌ ایرانی-فارسی بشمار می‌رود در لابلای سطور سفرنامه خود به وفور به ستایش نژاد موهوم و مجعول ایرانی پرداخته است. (در آن دوره هنوز از نژاد آریایی خبری نبود و این تئوری مجعول هنوز ارائه نشده بود.)

برچیده شدن کرسی‌های زبان فارسی در جهان/ زبان رسمی ایران فارسی نبود

حمید سلیمانی؛ استاد و مدرس زبان فارسی؛ شنبه (29 اردیبهشت 1379) در گفتگو با نشریه «صبح قزوین» بیان داشت که زبان فارسی در خارج از ایران طرفداری ندارد.

حمید سلیمانی با اشاره به غیرکاربردی بودن زبان فارسی تاکید دارد: «در همه جای دنیا کرسی‌های زبان فارسی در حال برچیده شدن است. حتی در افغانستان نیز زمزمه‌هایی برای جایگزینی زبان فارسی وجود دارد. دور از ذهن نیست که افغانستان و تاجیکستان به تدریج به جرگه‌ی غیرفارسی زبانان بپیوندند.»

لازم به ذکر است؛ تُرکان افغانستان خواستار رسمی شدن زبان تُرکی در این کشور هستند. جمعیت تُرکان این کشور دست کم 6 میلیون تخمین زده می‌شود.

سلیمانی همچنین اذعان دارد که «فارسی» تا قبل از یک قرن گذشته زبان رسمی ایران نبوده است. به گفته این استاد زبان فارسی؛ در ادوار مختلف زبان رسمی رایج در سرزمین ایران «تُرکی» و «عربی» بوده است.

وی در این خصوص می‌گوید: «در طول 1400 سال گذشته (فارس‌ها) یک حکومت مرکزی قوی و مستقل نداشتیم و اقوام ترک و عرب حکومت‌های کوچک و بزرگی در گوشه و کنار این سرزمین ایجاد کرده بودند.»

وی همچنین درباره قدمت زبان فارسی اضافه می‌کند: «زبان فارسی در سده‌های سوم و چهارم هجری، از زبان دَری به عنوان یک زبان ادبی از خراسان و سیستان کهن سر بلند می‌کند.»

دولت ایران در حال حاضر در 62 کشور، 340 کرسی رایگان زبان فارسی ایجاد کرده است. در این کرسی‌ها با صرف میلیاردها تومان، ترویج زبان فارسی انجام و از ایران به عنوان کشوری فارس زبان نام برده می‌شود.

فارسی ﯾﮏ ﺯﺑﺎﻥ ﻋﻘﯿﻢ ﺍﺳﺖ که هیچ واژهﺍی از خود نداشته و علمی نیست.

در سال 1394 نیز یونسکو پیشنهاد دولت ایران مبنی بر "ثبت زبان ﻓﺎﺭﺳﯽ به عنوان ﻫﺸﺘﻤﯿﻦ ﺯﺑﺎﻥ ﺑﯿﻦﺍﻟﻤﻠﻠﯽ ﺩﺭ ﯾﻮﻧﺴﮑﻮ" را رد کرد. چرا که بین المللی شدن یک زبان شروطی از جمله «حداقل زبان رسمی هفت کشور باشد» و «حداقل پانصد میلیون نفر به آن زبان تکلم کنند»، است.

با این حال، دولت ایران همچنین سالانه میلیاردها تومان صرف ساخت واژگان جدید فارسی می‌کند. تنها در بودجه سال 1397 حدود 40 میلیارد ریال برای ساخت 275 واژه جدید لحاظ شد.

علاوه بر این؛ سالانه میلیاردها تومان بر بودجه فرهنگستان زبان فارسی و بنیاد سعدی برای یکسان سازی اتنیکی، فرهنگی و زبانی در ایران افزوده می‌شود.

در مقابل، میلیون‌ها شهروند غیرفارس از ابتدایی‌ترین حقوق ملی خود یعنی حق تحصیل به زبان مادری محروم هستند. آنها مجبورند به زبان تحمیلی فارسی بخوانند و بنویسند.

منبع: گوناز تی‌وی

آلمان ائنگئلبئرت کئمپفئر (Engelbert Kaempfer)، ایسوئچ ائلچیسی و یانینداکی هئیت ایله بیرلیکده ایران’ا گلمیش و مونشی‌لیک و طبابت گؤرَولرینده بولونموشدور. تورکجه حاققیندا شؤیله دئر:

"ایران سارایینین یایغین دیلی تورکجه‌دیر. بو دیل اؤلکه‌نین سیرادان خالقینین دیلیندن فرقلیدیر. بو دیلده قونوشما سارای یولویلا آریستوکرات و اوست زومره عایله‌لری آراسیندا او قدر یایغیندیر کی شیمدی آیریجالیق تانینمیش اولان کیمسه‌لره بو دیلی بیلمه‌مک اوتانجدیر".(۱)

او ایران اؤلکه‌سینین حوقوقی تئریملرینی تورکجه و فارسجا وئرمیشدیر.

بو دؤنمدن قالما ایصفاهان‌داکی کارمئلیت (Carmelit) راهیب‌لری طرفیندن اوچ دیلده (ایتالیان-فارس-تورک) بیر سؤزلوک ده بولونماقدادیر. بو تورکجه‌نین دینی پروپاگاندا ایچین نه دنلی اؤنملی اولدوغونو قانیتلاماقدادیر.

بو سؤزلوک گونلوک قونوشما دیلینین کلمه‌لرینی قاپساماقدا و ادبی دیلدن فرقلیدیر.(۲)

————————————————

دیب نوتلار:

1. Engelbert Kaempfer, Sefer-name-yi Kaempfer, Farsça çev. Keykavus Cahan-darî, Tahran 1363 hş (3. bks), s. 164.

2. Genceyî T, “Zebân-i Türkî der derbâr-i Safevîyye der İsfahan”, Tribun Dergisi, Sayı 4, İsveç 1999, s. 76.

————————————————

(قایناق:

دوکتور بابک جاوانشیر & اکبر نجف؛ «خطایی کلیاتی»، ققنوس یایینلاری، ایستانبول ۲۰۰۵، گیریش بؤلومو، صفحه ۱۲۱-۱۲۰)

دیل

اﻳﺮان ﻛﺜﻴﺮاﻟﻤﻠﻪ ﺑﻴﺮ اؤﻟﻜﻪ اوﻻراق ﺑﻮرادا ﻳﺎﺷﺎﻳﺎن اﻧﺴﺎﻧﻼر ﭼﺌﺸﻴﺪلی دﻳﻞ و لهجه‌لرده داﻧﻴﺸﻴﺮﻻر؛ ﻻﻛﻴﻦ ﺑﻮ اؤﻟﻜﻪده ان ﭼﻮخ داﻧﻴﺸﻴﻼن دﻳﻞ ﺗﻮرﻛﺠﻪ اﻳﻠﻪ ﻓﺎرﺳﺠﺎدﻳﺮ.

ﻓﺎرس دیلی اﻳﺮانﻳﻦ رسمی، دوﻟﺖ و ﺗﺤﺼﻴﻞ دیلی اوﻟﺪوﻏﻮﻧﺪان ﺑﻮ دﻳﻠﻴﻦ اﺳﺘﻔﺎده دایره‌سی ﮔﻮﻧﺪن-ﮔﻮﻧﻪ ﮔﺌﻨﻴﺸﻠﻨﻤﻜﺪه و ﻓﺎرس اوﻟﻤﺎﻳﺎن ﺑﺎﺷﻘﺎ دﻳﻠﻠﺮﻳﻦ داﻧﻴﺸﻤﺎ و اﺳﺘﻔﺎده مئیدانی ﻫﺮ ﮔﻮن او بیری ﮔﻮﻧﻪ ﻧﺴﺒﺖ داراﻟﻤﺎﻗﺪادﻳﺮ.

ﮔﺌﭽﻤﻴﺸﺪه دﻳﻞ ﻳﺎﻟﻨﻴﺰ ارﺗﺒﺎط واﺳﻄﻪﺳﻲ کیمی اوﻟﺴﺎ دا، ﻣﻴﻼدی 19-ﺟﻮ ﻳﻮز اﻳﻠﻠﻴﮕﻴﻦ ﺳﻮﻧﻼری و 20-جی ﻳﻮز اﻳﻠﻠﮕﻴﻦ اوﻟﻠﺮﻳﻨﺪن دﻳﻞ و اوﻧﻮن ﮔﺌﭽﻤﻴﺶ و ﻣﻌﺎﺻﻴﺮ ادﺑﻴﺎت و مدنییتی او دﻳﻠﺪه داﻧﻴﺸﺎن میللتین هویتی و کیملیگی کیمی اؤزوﻧﻮ ﮔﺆﺳﺘﺮﻣﻴﺸﺪﻳﺮ.

(بررسی زبان‌های تورکی و ارمنی در تهران)

شرط بقای زبان تورکی در ایران، آموزش رسمی تورکی در مدارس کشور است.

بر اساس نظریۀ جایلرز، امکان حیات یک زبان قومی به عواملی مانند اهمیت بین‌المللی و تعداد متکلمان آن زبان و همچنین به نفوذ و حضور رسمی یا غیر رسمی متکلمان آن زبان در نهادهای محلی و منطقه‌ای گره خورده است.

هر چه اهمیت بین‌المللی و تعداد متکلمان یک زبان بیشتر باشد و افراد متعلق به آن زبان حضور و نفوذ چشمگیری در نهادهای محلی و منطقه‌ای داشته باشند، حیات‌مندی آن زبان آسان‌تر خواهد بود.

امیلیا نرسیسیانس، استادیار دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران و نویسندۀ بیش از ده جلد کتاب در زمینۀ مردم‌شناسی، وضعیت زبانی تورک‌ها و ارمنی‌های تهران را بر اساس نظریۀ جایلرز بررسی نموده است.

AZERBAYCAN

آذربایجان سن سن منیم

علوییتیم شان شوهرتیم

آدین منیم اوز آدیم دیر

سنسیز منیم نه قیمتیم

آذربایجان آذربایجان

یاشا یاشا آذربایجان

*

بیز تاریخه سیغیشماریق

دونن واردیق بوگون واریق

بیز دوستلوغا گووه نه ریک

گله جه یه آددیم لاریق

آذربایجان آذربایجان

یاشا یاشا آذربایجان

*

نفسیمیز بابک لرین

صابرلرین گور نفسی

ماهنی لاردا یاشار بیزیم

بابا لارین آیاق سسی

آذربایجان آذربایجان

یاشا یاشا آذربایجان

دعوت از تورکان آسیمیله شده برای احیای هویت تورکی خودشان

--- اگر به شهر تهران بروید و از مردمش سؤال کنید که اصلیت شما اهل کدام شهر است؟ غالباً خودشان را تهرانی اصل معرفی میکنند!! و از نام بردن ریشه و تبار اصلی خودشان طفره میروند!! زیرا خجالت میکشند تا ریشه و تبار خود را معرفی کنند!! با توجه با اینکه جمعیت تهران زمان رضا شاه فقط بیست و پنج هزار نفر بود، معلوم میشود که تمام تهرانی های امروی مهاجرند، ولی چرا ریشه قومی خودشان را مخفی میکنند و خودشان را تهرانی اصل معرفی میکنند؟! آنهم در حالیکه میدانیم تهرانی های اصیل از تورکان قاجار بودند.
جواب مشخص است. جوکهای حساب شده شوونیسم فارس که تمام اقوام ایرانی را بیرحمانه آماج فحاشی های خود قرار میدهد، باعث شده تا بسیاری از مردم ساده لوح، ملیت اصلی خود را مخفی کرده تا مورد آزار و اذیت روحی روانی شوونیسم فارس قرار نگیرند. به تورکها، عربها، لرها، کردها، گیلکها و بلوچها تحت عنوان جوک، الفاظ رکیک حواله میکنند و بعضی از آنها بخاطر در امان بودن فرزندانشان از رگبار فحاشی شوونیسم فارس، مجبور میشوند تا هویت واقعی خود را مخفی کرده و خودشان را تهرانی و فارس اصل معرفی کنند!!
در حالیکه میدانیم قوم فارس تا چندی پیش در کویرستان فارسستان یا غارنشین بودند یا کپر نشین. در بعضی از دهات فارسستان، بخاطر نبود مصالح ساختمانی، زمین را می کنند و در داخل گودی برای خود خانه می سازند و سقف آنرا با حصیر، تخته، پلاستیک یا هر چیزی که از زباله دانیها بدست می آورند می پوشاندند و به آن کپر می گویند.
اکنون چه شده است که فارسها خودشان را برتر می نامند و ملل غیر فارس را بیرحمانه تحقیر میکنند؟! حقارت مال فارسها است که هیچگونه تاریخ و تمدن درخشان ندارند و همگی ساخته وهم و خیالات است. قوم فارس تا دیروز یا غار نشین بود یا کپر نشین.
از ملت تورک چه قشقایی، چه آذربایجانی، چه تورکمن و غیره صمیمانه درخواست میشود با مطالعه تاریخ درخشان تورکان، به هویت خودشان افتخار کنند و با سربلندی خود را تورک معرفی کنند و به فرزندان خود تورکی یاد بدهند و اتحاد تورکان را خدشه دار نکنند. زبان تورکی یکی از سه زبان برتر جهان است ولی زبان تاجیکی (فارسی) که مخلوطی از زبانهای هندی و عربی است و از افغانستان به ایران سرایت کرده، جزء ضعیف ترین زبانهاست و حتی هیچگونه ارزش علمی و ادبی ندارد.

زبان مردم آذربایجان در تاریخ

یکی از بحث های جنجالی امروزه این است که مردم آذربایجان در طول تاریخ به چه زبانی صحبت میکردند؟!!

▫️ عده ای بر این نظریه معتقدند که زبان مردم آذربایجان قبل از حکومت سلجوقیان فارس بوده و به تدریج با آمدن اقوام ترک «غز ،قپچاق،اویغور»و تشکیل حکومت های ترک ، تبدیل به زبان ترکی شده است.
.
◾️ با کمی تامل بر روی این نظریه میتوان سوال کرد که چرا با وجود اینکه پایتخت سلجوقیان شهرهای نیشابور،ری و اصفهان بوده در هیچ یک از این شهر ها آثاری از زبان ترکی وجود ندارد؟و فقط آذربایجان به زبان ترکی تکلم میکند؟
.
ولی اصل مطلب
🔷 یامپولسکی ، مورخ بزرگ روسی با استناد به منابع آشوری اثبات میکند که ساکنان بومی آذربایجان اقوامی بودند به نام توروک ها،حتی در کتیبه هایی که از اورارتو ها باقی مانده است سخنی از ایالاتی در آذربایجان رفته است که قومی به نام توریخی(توروکی)هزاران سال
🔴 قبل از میلاد در آنجا زندگی میکردند
.
«آرتور کریستن سن»تاریخ نویس دانمارکی نیز وجود ترکان بومی بسیار قدیمی ساکن آذربایجان را اثبات میکند و از آنها سخن به میان می آورد .
.
⚫️ پومپونیوس جغرافی دان و تاریخ نگار سده اول میلادی مینویسد : زبان ترکی در اراضی آذربایجان در دوران پیش از میلاد پدیدار شده است
.
🔶 باید این را دانست که منابع تاریخی معمولا به اقوام دارای موقعیت سیاسی برتر و حادثه ساز توجه دارد و قبائل بومی را نادیده میگیرد در مورد آذربایجان نیز اینگونه بوده است ،بعد از آمدن اقوام آریایی به ایران و آذربایجان بدلیل موقعیت سیاسی برتر این اقوام ، وجود اقوام بومی آذربایجان که ترک ها باشند تحت شعاع قرار گرفته و از میدان دید و توجه دور مانده است در حالی که ساکنان اصلی سرزمین آذربایجان ترکهای بومی منطقه بودند

حیدر بابا ...

١)

حیدربابا ، ایلدیریملار شاخاندا

سئللر ، سولار ، شاققیلدییوب آخاندا

قیزلار اوْنا صف باغلییوب باخاندا

سلام اولسون شوْکتوْزه ، ائلوْزه !

منیم دا بیر آدیم گلسین دیلوْزه

(٢)

حیدربابا ، کهلیک لروْن اوچاندا

کوْل دیبینَّن دوْشان قالخوب ، قاچاندا

باخچالارون چیچکلنوْب ، آچاندا

بیزدن ده بیر موْمکوْن اوْلسا یاد ائله

آچیلمیان اوْرکلرى شاد ائله

پانفارسها با آذری نامیدن ترکان آذربایجان چه اهدافی را دنبال می‌کنند؟

ترکان ایران با توجه به کثرت جمعیتشان در ایران که نفوسشان حداقل به اندازه فارسهاست ، حقوق برابر و مساوی با فارس زبانها در همه زمینه ها ، از تحصیل به زبان ترکی گرفته تا مسائل اقتصادی ، اجتماعی ، سیاسی و غیره دارند ، نه کم و نه زیاد . اما پان ایرانیستها ، کوروش پرستان آریاچی ، تمامیت خواهان و کسانیکه هنوز هم در رویای زبان و نژاد برتر هستند با آذری نامیدن ترکان ایران چندین هدف را دنبال می‌کنند :

۱ – محروم ساختن ترکان ایران از ابتدایی ترین حقوق انسانی خود که همانا تحصیل به زبان ترکی آذربایجانی است

۲ – مخدوش‌کردن حافظه تاریخی حاکمیت ۱۰۰۰ ساله بعد از اسلام ترکان بر ایران و کشورهای همسایه کنونی که به آنها اعتماد به نفس بیشتری می دهد

۳ – خدشه‌دارکردن احساس نزدیکی ترکان ایران به همزبانان ترک ۳۰۰ میلیونی خود در دنیا که به خاطر اشتراکات زبانی و فرهنگی می توانند به راحتی با آنها ارتباط برقرار کنند تا از موقعیت بهتر اقتصادی ، فرهنگی و اجتماعی برخوردار شوند 

4 – دادن زبان ، هویت و شخصیت ساختگی و بی پشتوانه به نام " آذری " به آنها که هیچگونه پشتوانه و سابقه اثر ادبی ، فرهنگی در طول تاریخ از این زبان ساختگی موجود نمی باشد و هیچگونه حافظه تاریخی برای گویشوران فرضی چنین زبانی در تاریخ دیده نمی شود ، برای هضم راحت آنها در زبان و فرهنگ حاکم فعلی.

۵ – تحقیر زبان و فرهنگ ترکی از راههای مختلف و ترویج و تشویق زبان فارسی به عنوان زبان برتر و زبان تحصیل کرده ها و متخصصین و زبانی که بیشترین امتیاز را در کشور داراست و برادر بزرگ زبان باصطلاح آذری مورد ادعا هم هست در بین مردم آذربایجان ، و در تنگنا گذاشتن و فقیر نگه داشتن زبان ترکی در آذربایجان و نشان دادن این زبان به عنوان زبان محرومان و بی سوادان

۶ –آسیمیله‌کردن فرزندان ترک در زبان و فرهنگ حاکم فارسی و تقلیل جمعیت ترکان در کشور

۷ –هضم کامل ترکان ایران در داخل فارسیان در یک پروسه زمانی و خواندن فاتحه زبان ترکی در ایران !

وارثان چنین تفکری بر هیچ عقیده و دین آسمانی و حقوق خدادادی و طبیعی انسانها و اعتقادات حقوق بشری پایبند نیستند، آنها بنا به عناد نژادپرستانه، به صورت علنی با ترکان و اعراب و به صورت مختلف و نیمه آشکار و نهان با دین اسلام دشمنی می ورزند و بدون اینکه اطلاع درستی از تاریخ واقعی داشته باشند بر حکومت ساسانیان و هخامنشیان فخر می‌فروشند و با کمترین اطلاعی از قوانین و اعتقادات دین زرتشتی و بدون اطلاع از دو خدایی بودن و آزادی ازدواج با محارم و تقسیم جامعه به چند طبقه که هر طبقه‌ای فقط در ردیف خود باید فعالیت کند و وارد طبقات دیگر نشود ، ‌بر تبلیغ و ترویج این دین می‌کوشند.